پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان (پیشگیری رشد مدار) | حیدری

بسیاری از مردم گمان می­ کنند که امر پیشگیری از وقوع جرم فرایندی آسان است و می‌تواند به راحتی محور اصلی بررسی‌ها ]و سیاست­گذاری­ ها[ قرار گیرد. بسیاری دیگر فکر می‌کنند چنین فرایندی غیرممکن است و باید به جای آن پیکان توجهات را به سمت بازپروری نشانه گرفت. اما هر دو گروه اشتباه می‌کنند؛ همانطور که دیوید فارینگتون‌ و براندون ولش در این کتاب به وضوح اثبات می‌کنند، نائل شدن به شاهد پیشگیری از جرم ممکن است اما آسان نیست.

افرادی که می‌خواهند جلوی ظهور جرم را بگیرند، اغلب تصور می‌کنند که علل اصلی جرم مواردی است که به راحتی قابل رفع است، مانند نرخ بالای بیکاری یا وضعیت نامساعد مدارس. در حقیقت، کاهش بیکاری و بهبود مدارس، گرچه کارهای برجسته و ارزشمندی محسوب می‌گردند، اما بسیار دشوار می‌باشند. آنچه از اهمیت بیشتری در این خصوص برخوردار است این است که بسیاری از دلایل اصلی جرم این مسائل اجتماعی نیستند، بلکه ویژگی­های عمیق و نهادی شخصیت انسانی و تجربیات زیستی اولیه آنان می‌باشند.

برخورداری از بهره هوشی پایین، داشتن شخصیتی تکانشی و عدم هم‌‌دلی با دیگران و تهی بودن از عطوفت از خصوصیات برجسته فردی اشخاصی ست در معرض خطر بزهکاری و انحراف قرار دارند. و اگر این نوجوانان در خانواده­هایی با سطوح کلی ضعیف یا همراه با سوءرفتار و یا در خانواده­ هایی از هم‌گسیخته و ناآرام پرورش یافته باشند، خطر متخلف شدن بیشتر می‌شود. و چنانچه این خانواده‌ها‌ از درآمد بسیار اندکی بهره‌مند گردند، در یک منطقه محروم اجتماعی زندگی کنند و فرزندان خود را به مدارسی بفرستند که مالامال از هم‌سالان بزهکار و منحرف باشد، این دسته از خطرات حتی بیشتر می‌شوند.